Odbudowa zęba po leczeniu kanałowym jest niezbędna, aby zachować komfort żucia, oraz zapobiec jego ekstrakcji. Kiedy próchnica sięga bardzo głęboko do wnętrza zęba, aż do miazgi, koniecznym staje się leczenie kanałowe. Polega ono na usunięciu nerwu i naczyń krwionośnych z korzeni zębów, poszerzeniu kanałów i dokładnym ich oczyszczeniu. Aby dostać się do kanałów należy w pierwszej kolejności ząb oczyścić z próchnicy. Często zdarza się, że próchnica jest tak rozległa, iż po jej usunięciu pozostaje niewielka ilość zdrowych tkanek zęba. Ząb taki jest bardzo osłabiony. Można go porównać do wydmuszki. Ma cienkie ścianki wokół, a w środku jest pusty przez wydrążony tunel. Wspomniany tunel wykonuje się aby dostać się do miazgi zęba.
Odbudowa zęba po leczeniu kanałowym.
Po zakończeniu leczenia kanałowego samo uzupełnienie powstałego tunelu gutaperką (materiałem wypełniającym kanały) i kompozytem (materiałem wypełniającym koronę zęba w środku) często jest nie wystarczające. Gdy ząb ma sporą ilość ścianek własnych, możliwa jest odbudowa na włóknie szklanym. Jest to cienki trzpień o średnicy kanału, który wkłada się głęboko do kanału i sięga aż do korony zęba. Zacementowanie włókna szklanego ma na celu zmianę przenoszenia sił żucia.
Od tego momentu gryząc tym zębem jest dodatkowy punkt oporu, przez co bardziej równomierne obciążane są pozostałe ścianki. Dodatkowo odbudowa na włóknie szklanym zmniejsza ryzyko złamania korzenia. Częściej w przypadku awarii włókno odcementuje się aniżeli złamie. Gdy ponadto część koronowa zęba jest zniszczona, możliwe jest jej odbudowanie przez koronę. Ząb taki musi zostać odpowiednio przygotowany – oszlifowany tak aby korona się zmieściła. Istnieje kilka rodzajów koron np. najprostsze metalowe – jednak ze względu na brak estetyki są wypierane przez korony porcelanowo-metalowe czy pełnoceramiczne, które przypominają kształtem i kolorem ząb naturalny.
W przypadku dużego zniszczenia ścianek zęba możliwe jest jego uratowanie przez zrobienie wkładu koronowo-korzeniowego i korony. Jak sama nazwa mówi – jest on cementowany w korzeniach zęba i wystaje ponad nie tworząc powierzchnię koronową. Ma to na celu stworzenie podstawy do założenia na wkład korony protetycznej. Przygotowanie zęba do zacementowania w nim wkładu koronowo-korzeniowego jest nieco odmienne w stosunku do włókna szklanego. Różnica wynika z faktu że wkład musi być indywidualnie ukształtowany do przebiegu kanału i przygotowany przez technika w laboratorium. Z tego też względu konieczne jest wykonanie wycisku specjalną masą, która zapływa do kanału, a następnie przesyła się go technikowi. Dopiero na kolejnej wizycie wkład jest gotowy i może być zacementowany w kanale.
We współczesnej stomatologii rozwój endodoncji pozwala na jak najdłuższe zachowanie zębów własnych pacjenta. Jednakże leczenie kanałowe również osłabia ząb, przez co jest on później narażony na pęknięcia oraz obarczony ryzykiem złamania, dlatego należy go odpowiednio zabezpieczyć – włóknem, koroną czy wkładem koronowo-korzeniowym i koroną.
